“दुःख म्हणजे मनातलं वादळ,
जे शांत कधीच होत नाही।”
“दुःख म्हणजे हरवलेलं नातं,
ज्याच्या आठवणी मात्र सतत राहतात।”
“दुःख म्हणजे तुटलेली स्वप्नं,
जी पुन्हा रंगत नाहीत।”
“दुःख म्हणजे शांततेतील आक्रोश,
जो फक्त मनालाच ऐकू येतो।”
“दुःख म्हणजे न बोललेली वेदना,
जी डोळ्यांतून अश्रू बनून ओघळते।”
“दुःख म्हणजे सोबत असूनही एकटेपण,
जे आतून कुरतडत राहतं।”
“दुःख म्हणजे विश्वासघाताचं जखम,
जे कधीच भरून येत नाही।”
“दुःख म्हणजे थांबलेली प्रतीक्षा,
जिचा शेवट कधीच होत नाही।”
“दुःख म्हणजे हसऱ्या चेहऱ्याच्या मागे लपलेलं अश्रू,
जे कोणी पाहतही नाही।”
“दुःख म्हणजे हरवलेला आधार,
ज्याची रिकामी जागा मन सतत जाणवतं।”
“दुःख म्हणजे मनाने नाकारलेलं सत्य,
जे हृदयाला कधीच पटत नाही।”
“दुःख म्हणजे विसरता न येणाऱ्या आठवणी,
ज्या सतत त्रास देतात।”
“दुःख म्हणजे काळजातलं ओझं,
जे हलकं कधीच होत नाही।”
“दुःख म्हणजे तुटलेली आस,
आणि अपूर्ण राहिलेल्या अपेक्षा।”
“दुःख म्हणजे जवळ असूनही अंतर,
जे हृदयाला कुरतडत राहतं।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण साथ,
जी आयुष्यभर सलत राहते।”
“दुःख म्हणजे शब्दांत न मांडता येणारं,
जे फक्त डोळ्यांतून अश्रूंनी बाहेर पडतं।”
“दुःख म्हणजे आठवणींचं सावट,
जे कायम मनाला त्रास देत राहतं।”
“दुःख म्हणजे न बोलेले प्रश्न,
आणि न मिळालेली उत्तरं।”
“दुःख म्हणजे तुटलेला विश्वास,
जो पुन्हा कधीच जोडला जात नाही।”
“दुःख म्हणजे सोडून गेलेलं हास्य,
आणि मागे राहिलेलं रिकामपण।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण स्वप्नं,
जी कधीच साकार होत नाहीत।”
“दुःख म्हणजे शांत वारा,
जो हळूच मनाला स्पर्शून जातो।
आणि डोळ्यांत नकळत अश्रू आणतो।”
“आनंद क्षणभंगुर असतो,
पण दुःख मनात खोल ठसतं।
आणि आठवणीत कायम राहतं।”
“दुःख म्हणजे काळोखी रात्र,
जिथं चांदण्यांची चाहूल नसते।
फक्त एकाकीपणा साथ देतो।”
“जखमा बऱ्या होतात,
पण आठवणींचे दुःख कधीही नाही।
त्या सदैव मनात राहतात।”
“दुःख म्हणजे न सांगता रडणं,
जिथं शब्द हरवतात।
आणि फक्त अश्रू बोलतात।”
“कधी कधी हसूही दुःख लपवतं,
आणि मन आतून तुटतं।
पण चेहऱ्यावर मुखवटा असतो।”
“दुःख म्हणजे न दिसणारा भार,
जो प्रत्येक पावलागणिक जाणवतो।
आणि मनाला खाली खेचतो।”
“लोक विसरतात विचारायला,
की तू खरंच ठीक आहेस का।
आणि मन एकटं दुःख सहन करतं।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण स्वप्नं,
जी डोळ्यासमोर तुटतात।
आणि मन तुटकं करून जातात।”
“काही दुःख सांगून कमी होतात,
तर काही फक्त मनात दडून राहतात।
आणि आतून जाळत राहतात।”
“दुःख म्हणजे हरवलेलं गाणं,
ज्याची धून मनाला हवी असते।
पण ती पुन्हा ऐकू येत नाही।”
“डोळ्यांतलं पाणी कोरडं होतं,
पण मनाचं दुःख नाही।
ते कायम जिवंत राहतं।”
“दुःख म्हणजे थंड सावली,
जी ऊब न देता फक्त थंडी देत राहते।”
“लोक म्हणतात वेळ सगळं भरून काढते,
पण काही दुःख वेळेनंही भरून येत नाही।”
“दुःख म्हणजे रिकामा रस्ता,
जिथं चालणारा एकटाच असतो।
आणि सोबत फक्त आठवणी असतात।”
“कधी मन भरून रडायचं असतं,
पण डोळे परवानगी देत नाहीत।
आणि दुःख आतच दडपलं जातं।”
“दुःख म्हणजे हृदयाचं ओझं,
जे कोणालाही दिसत नाही।
पण मन मात्र थकून जातं।”
“कधी कधी लोक जवळ असूनही,
दुःख जास्त जाणवतं।
कारण ते मन समजून घेत नाहीत।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण नातं,
जे कधीच पूर्ण होत नाही।
फक्त जखमा देऊन जातं।”
“दुःख म्हणजे हरवलेली साथ,
ज्याची जागा कोणीच भरू शकत नाही।”
हरवलेली पाखरे येतील का पुन्हा भेटायला,
गेलेले दिवस येतील का पुन्हा सजवायला.
होईलच तुला एक दिवस सयेमाझ्या भोळ्या प्रेमाची जाणीव,
भ्रमर कुणी जाता हात सोडूनभासेल तुला फक्त माझीच ऊनीव..
सगळ्यांसाठी मी आहे.
पण माझ्यासाठी कोणीच नाही ?
आठवणी विसरता येतात
पण प्रेम विसरता येत नाही.
ती मला नेहमी म्हणायची कि, मी तुला माझं करूनच सोडेन,
आज तिने तेच केलं, तिने मला तीच करूनच सोडलं.
वावटळ आठवणींचे आज मी पाहिले,
स्वप्नातील घर तुझे माझे आज पुन्हा एकदा त्यात वाहिले.
शरीराला जखम झाली तर रक्त बाहेर येते,
पण अश्रूंना बाहेर पडण्यासाठी,
मनाला जखमी व्हावी लागते.
किती तरी खेळणी आहेत खेळण्यासाठी,
पण शेवटी ती माझ्या भावनांशीच खेळली!
नाही आठवण काढलीस तरी चालेल,
पण विसरून मात्र जाऊ नकोस..
नाती हि झाडाच्या पानासारखी असतात,
एकदा तुटली कि त्यांची हिरवळ कायमची निघून जाते.
आज तुला मी नकोय हे मला कधीच कळल होत,
तू सोडून जाणार आहेस मी कधीच जानल होत.
आपली काळजी करणाऱ्या माणसाला गमावू नका एखाद्या दिवशी जागे व्हाल,
तेव्हा कळेल की तारे मोजण्याच्या नादात आपण चंद्रच गमावून बसलो.
जाऊदे तिला मला सोडून दुसऱ्याच्या मिठी मध्ये
तसेही एवढ प्रेम करूनसुद्धा जी माझी नाही झाली,
दुसऱ्याची तरी कशी होणार ?
कुणाला कितीही आपण आपलं मानलं तरीही,
शेवटी ते परकेच ठरतात.
आयुष्यात वाईट तेव्हा वाटते,
जेव्हा आपण काही चुका करतो,
पण सर्वात जास्त वाईट तेव्हा वाटते जेव्हा,
त्या हजार चुका आपण एका चुकीच्या व्यक्तीसाठी करतो.
तुझ्या डोळ्यात अश्रू येतील असे मी कधीही वागणार नाही
कारण तुझ्या अश्रूची किंमत मी कधी चुकवू शकणार नाही.
तुझ्यात आणि माझ्यात, फक्त थोडाच फरक होता.
तुला वेळ घालवायचा होता, आणि मला आयुष्य.
ज्या व्यक्तीसोबत आपली आयुष्यभर राहण्याची इच्छा असते,
त्या व्यक्तीपासून, दुर जाणे खुप कठीण असते.
जीवनात जोडलेली नातीकधी तोडायची नसतात.
छोट्याश्या वादळानंविश्वासाची घर मोडायची नसतात.
विसरायचे म्हटलं विसरताही येत नाही,
तुझ्यावीना एक क्षण राहताही येत नाही.
तुझ्या साठी बघ मी, किती मोठ्ठं मन केलं.!
तुला आवडतं खेळायला म्हणून..
हृदयाचं खेळणं केलं..
आपली काळजी करणाऱ्या माणसाला गमावू नका
एखाद्या दिवशी जागे व्हाल, तेव्हा कळेल की
तारे मोजण्याच्या नादात आपण चंद्रच गमावून बसलो.
प्रेमात एकदा खाल्ला धोका,
आता प्रेमात पडायची इच्छाच नाही,
आता जीवनात फक्त हसत आणि हसवत राहायचंय,
आता परत रडायची इच्छाच नाही.
कुठेही रहा पण सुखात रहा,
सुख माझे त्यात आहे, स्वतःचा जीव जपत रहा,
कारण जीव माझा तुझ्यात आहे.
मी मनसोक्त रडून घेते,घरात कुणी नसल्यावर.
मग सहज हसायला जमतं,चारचौघात बसल्यावर.
तुझ्यात आणि माझ्यात, फक्त थोडाच फरक होता.
तुला वेळ घालवायचा होता, आणि मला आयुष्य.
जगात खूप गोष्टी आहेत खेळण्यासाठी..
पण तुला माझ्या भावनाच आवडल्या का, खेळण्यासाठी.
माझ्यापासून दूरच जायचंय, तर खुशाल जा.
फक्त एवढंच लक्षात ठेव, पुन्हा मागे वळून बघायची मला पण सवय नाही.
विसरायचे म्हटलं विसरताही येत नाही,
तुझ्यावीना एक क्षण राहताही येत नाही.
तुझ्या येण्याच्या चाहुलीने अजूनही तिथेच उभा राहतो,
जिथे ब्रेकअप करून तुझ्या जाण्याने अजूनही तिथेच तुझी वाट पाहतो.
तुझ्या अशा फसवणुकीने, मन घाबरते पुन्हा प्रेम करण्यास,
ओळखीच्या माणसाशी देखील, आता तयार नसते बोलण्यास.
तुला आताच सांगून ठेवते
प्रेम म्हणजे मंत्रालयातील फाईल नाही
कि जाळली आणि मिटवलं सगळं.
शब्दातून दुःख व्यक्त करता आले असते,
तर अश्रुंची गरज भासली नसती
सर्व काही शब्दात सांगता आले असते तर
भावनांना किंमतच उरली नसती.
तुमच्या रडण्याने जर गेलेली व्यक्ती परत येत असती तर,
ती व्यक्ती तुम्हाला एकटे सोडूनच का गेली असती.
कोण कोणाचे नसते हे अगोदर समजले असते,
तर हे तुटणारे नाते, मी कुणाशी जोडलेच नसते.
आज किनाऱ्यावर प्रत्येक लाट चिंब चिंब भिजली होती,
तेव्हा आठवले कुशीत माझ्या येऊन तू निजली होती.
थांब इथून पुढे मला एकट्यालाच जायचंय,
पण धन्यवाद !
तू इथवर आलीस,
सारे आयुष्य नसलीस तरी,
चार पाऊले माझी झालीस.
गळून गेलेल्या पाकळ्या जशा पुन्हा जुळत नाही,
तसेच मनातून उतरलेले काहीजण पुन्हा मनात भरत नाहीत !
दुष्परिणाम माहित असूनही
केलं जाणार व्यसन म्हणजे प्रेम.
माझ्यासारखीच ती पण अस्वस्थ असेल, रात्रभर नाही,
पण क्षणभर तरी माझ्यासाठी झोपत नसेल.
कोसळणारा पाऊस पाहून,
मला नेहमीच एक प्रश्न पडतो,
माझे तर ठीक आहे,
पण हा कोणासाठी रडतो.
रस्ता बघून चल.. नाहीतर एक दिवस असा येईल
की वाटेतले मुके दगडही प्रश्न विचारू लागतील.
जवळीक साधून माझ्याशी, कशी किमया केलीस.
वेड लावून माझ्या मनाला तू का निघून गेलीस.
आठवणी विसरता येतात पण प्रेम विसरता येत नाही.
तू दिलेल्या दुःखाने मला बरेच काही शिकवले,
जग हे कसे असते, शेवटी तूच मला दाखवले..
प्रेम त्याच्यावर करा, ज्याचे ह्रदय आधीच तुटलेले आहे,
कारण ह्रदय तुटण्याचे दुःख, त्याच्याइतके कुणालाच माहित नसते
कुणाला कितीही आपण आपलं मानलं तरीही,
शेवटी ते परकेच ठरतात.
जवळची नाती ही माणसाला, कधी कधी खूप छळतात,
जितके जास्त जपाल तितके, आपणाला आणखी दुर लोटतात.
प्रेम तुझं खरं असेल तर
जीव तुझ्यावर ओवाळेल
ती स्वत:च्याचं भावनांचं
मन शेवटी ती मारेल तरी कीती...
जीवनात जर तुम्हाला कोणी आवडलं,
तर त्याला फक्त आठवणीत ठेवा,
प्रेम करू नका
कारण प्रेम संपतं पण आठवणी कधीच संपत नाही…
मला याच अजिबात वाईट वाटत नाही की तू माझी नाही झालीस,
सुख तर या गोष्टीच आहे कि कधीतरी तू माझी होतीस.
प्रेम त्याच्यावर करा, ज्याचे ह्रदय आधीच तुटलेले आहे,
कारण ह्रदय तुटण्याचे दुःख, त्याच्याइतके कुणालाच माहित नसते.
कुणाला कितीही आपण आपलं मानलं तरीही,
शेवटी ते परकेच ठरतात.
Loyal आणि Understanding पार्टनर तर सर्वांनाच हवा,
मग सुरुवात स्वतः पासून का करत नाही
“दुःख म्हणजे न संपणारं ओझं,
जे हृदयाला शांत बसू देत नाही।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण इच्छा,
ज्याची पूर्तता कधीच होत नाही।”
“दुःख म्हणजे हरवलेली आशा,
जिच्याशिवाय आयुष्य अधुरं वाटतं।”
“दुःख म्हणजे आठवणींचा जखम,
जो प्रत्येक क्षणी कुरतडतो।”
“दुःख म्हणजे तुटलेला विश्वास,
जो पुन्हा जोडणं अशक्य असतं।”
“दुःख म्हणजे शांतपणे दिलेला निरोप,
ज्यात अश्रूंचं समुद्र दडलं असतं।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण नातं,
ज्याची ओढ कायम राहते।”
“दुःख म्हणजे हृदयाच्या तळाशी दडवलेलं वेदनांचं गाठोडं।”
“दुःख म्हणजे हरवलेला चेहरा,
जो डोळ्यासमोरून हटत नाही।”
“दुःख म्हणजे न मिळालेली साथ,
आणि अपूर्ण राहिलेलं प्रेम।”
“दुःख म्हणजे विसरूनही न विसरता येणाऱ्या आठवणी।”
“दुःख म्हणजे उमलत नसलेली स्वप्नं,
जी कोमेजून जातात।”
“दुःख म्हणजे आयुष्यभर साथ देणारं रिकामपण।”
“दुःख म्हणजे मनातलं एकटेपण,
जे गर्दीतही जाणवतं।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण आश्वासनं,
जी कधीच खरी होत नाहीत।”
“दुःख म्हणजे जखम झालेलं मन,
जे हसतानाही रडतं।”
“दुःख म्हणजे हरवलेली वेळ,
जी परत कधीच मिळत नाही।”
“दुःख म्हणजे काळजातलं शूल,
जे सतत टोचत राहतं।”
“दुःख म्हणजे डोळ्यांत न दिसणारं अश्रू।”
“दुःख म्हणजे रिकामी आस,
जी कोणालाही समजत नाही।”
“दुःख म्हणजे विरहाचं सावट,
जे कायम मनाला वेदना देतं।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण स्वप्नं,
जी रात्री जागवत राहतात।”
“दुःख म्हणजे विरहाच्या रात्री,
ज्यात निद्राही हरवते।”
“दुःख म्हणजे न उमललेलं हास्य,
जे चेहऱ्यावर यायलाच घाबरतं।”
“दुःख म्हणजे हरवलेली मैत्री,
जिची उणीव आयुष्यभर भासते।”
“दुःख म्हणजे न केलेली कबुली,
ज्यामुळे हृदय जळत राहतं।”
“दुःख म्हणजे शांत झालेलं नातं,
ज्याचं अस्तित्व फक्त आठवणीत उरतं।”
“दुःख म्हणजे आयुष्याची रिकामी पानं,
जी भरायचीच राहतात।”
“दुःख म्हणजे प्रेमाचं अपूर्ण गीत,
जे कधीच गायलं जात नाही।”
“दुःख म्हणजे एकाकी क्षण,
ज्यात कोणीही सोबत नसतं।”
“दुःख म्हणजे मनातलं थकलेपण,
जे कुठल्याही औषधाने बरे होत नाही।”
“दुःख म्हणजे एकतर्फी प्रेमाचं ओझं।”
“दुःख म्हणजे तुटलेलं मन,
ज्याला पुन्हा जोडणं शक्य नसतं।”
“दुःख म्हणजे आयुष्याचा न भरून येणारा पोकळपणा।”
“दुःख म्हणजे काळजातलं रहस्य,
जे कधीच कुणाला सांगता येत नाही।”
“दुःख म्हणजे सोडून गेलेलं हास्य,
ज्याची जागा फक्त अश्रूंनी घेतली।”
“दुःख म्हणजे हरवलेला आनंद,
जो परत कधीच मिळत नाही।”
“दुःख म्हणजे आयुष्यभर चालणारं सावट।”
“दुःख म्हणजे निसटलेला हात,
ज्याची पकड पुन्हा मिळत नाही।”
“दुःख म्हणजे एकांताचा साथीदार।”
“दुःख म्हणजे मनातली करपलेली भावना।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण असलेलं स्वप्नांचं घर।”
“दुःख म्हणजे न उमललेलं फुलपाखरू।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण प्रवास,
जो शेवटापर्यंत पोहोचत नाही।”
“दुःख म्हणजे शांत डोळ्यांत दडवलेलं वादळ।”
“दुःख म्हणजे न कळणारी साथ,
आणि न मिळालेला आधार।”
“दुःख म्हणजे विरहाचं गीत,
जे हृदयात सतत वाजतं।”
“दुःख म्हणजे आयुष्याचा अव्यक्त श्वास।”
“दुःख म्हणजे मनातलं ओझं,
जे आयुष्यभर हलकं होत नाही।”
“दुःख म्हणजे आठवणींचा डोंगर,
जो प्रत्येक क्षणी छातीत कोसळतो।”
“दुःख म्हणजे हरवलेली साथ,
ज्याची जागा कुणीच भरू शकत नाही।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण नातं,
ज्याचा शेवट फक्त वेदना असतो।”
“दुःख म्हणजे मनातलं वादळ,
जे शांत कधीच होत नाही।”
“दुःख म्हणजे तुटलेला विश्वास,
जो पुन्हा कधीच जुळत नाही।”
“दुःख म्हणजे जिवंतपणी उमटलेली जखम,
ज्यावर औषधच नाही।”
“दुःख म्हणजे आयुष्याचं कोरडं पान,
जे भरायचं राहून जातं।”
“दुःख म्हणजे न उमललेलं स्वप्न,
जे काळोखात हरवतं।”
“दुःख म्हणजे अश्रूंचं ओझं,
जे डोळ्यांतून गळून पडतं।”
“दुःख म्हणजे सोबत असूनही एकटेपण।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण शब्द,
जे कधीच उच्चारले जात नाहीत।”
“दुःख म्हणजे विरहाचं सावट,
जे कायम आयुष्यभर सोबत राहतं।”
“दुःख म्हणजे विसरण्याचा प्रयत्न,
आणि आठवणींचा परत परत होणारा हल्ला।”
“दुःख म्हणजे न जपलेली नाती,
जी हरवल्यानंतर जास्त बोचतात।”
“दुःख म्हणजे न समजलेलं मन।”
“दुःख म्हणजे डोळ्यांत दडलं वादळ,
जे शांततेत ओरडत राहतं।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण प्रवास,
ज्याचा शेवट कधीच सापडत नाही।”
“दुःख म्हणजे मनाने हरवलेलं जग।”
“दुःख म्हणजे तुटलेल्या हृदयाचा आवाज,
जो कुणालाच ऐकू येत नाही।”
“दुःख म्हणजे सोडून गेलेली माणसं,
ज्यांच्या आठवणी मात्र जिवंत राहतात।”
“दुःख म्हणजे आयुष्याचा अधुरा पल्ला।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण राहिलेलं प्रेम,
जे फक्त वेदना देऊन जातं।”
“दुःख म्हणजे हसऱ्या चेहऱ्यामागे दडलेले अश्रू।”
“दुःख म्हणजे हरवलेलं हास्य,
जे परत कधीच उमलत नाही।”
“दुःख म्हणजे आत्म्याचं थकलेपण।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण झालेल्या आशा।”
“दुःख म्हणजे शब्दांत न मावणारी वेदना।”
“दुःख म्हणजे हृदयाची रात्र,
ज्यात कधीच पहाट येत नाही।”
“दुःख म्हणजे सोबत असूनही न उमजलेली भावना।”
“दुःख म्हणजे मनाचा तुटलेला काच,
ज्याचे तुकडे हृदय कुरतडत राहतात।”
“दुःख म्हणजे शांत चेहऱ्यावर उमटलेली जखम।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण आयुष्याचं प्रतिबिंब।”
“दुःख म्हणजे एकांताची सावली।”
“दुःख म्हणजे रडूनही न हलकं होणारं मन।”
“दुःख म्हणजे हरवलेली वेळ,
जी परत कधीच मिळत नाही।”
“दुःख म्हणजे आयुष्यभर न संपणारा विरह।”
“दुःख म्हणजे शब्दांत दडवलेलं मौन।”
“दुःख म्हणजे रिकामं मन,
ज्याला कुणीच समजून घेत नाही।”
“दुःख म्हणजे विरहाच्या रात्री,
ज्यात निद्राही हरवते।”
“दुःख म्हणजे उमलण्याआधी कोमेजलेलं स्वप्न।”
“दुःख म्हणजे हरवलेला आधार।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण आस,
जी मनात कायम रेंगाळते।”
“दुःख म्हणजे हरवलेली ओळख।”
“दुःख म्हणजे उमलू न शकलेलं गीत।”
“दुःख म्हणजे मनातील जखमा,
ज्या दिसतच नाहीत।”
“दुःख म्हणजे तुटलेल्या नात्याचं शून्य।”
“दुःख म्हणजे जगण्यातलं मौन।”
“दुःख म्हणजे मनाने गमावलेलं सुख।”
“दुःख म्हणजे जगासमोर हसणं,
आणि आतून रडणं।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण असलेलं प्रत्येक स्वप्न।”
“दुःख म्हणजे न संपणारा प्रवास।”
“दुःख म्हणजे हृदयाचं अधुरं गाणं।”
“दुःख म्हणजे डोळ्यांत न दिसणारं वादळ।”
“दुःख म्हणजे जगण्याचं रिकामेपण।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण राहिलेला शब्द।”
“दुःख म्हणजे शांततेचा आवाज।”
“दुःख म्हणजे न विसरता येणारं मन।”
“दुःख म्हणजे आठवणींची कैद।”
“दुःख म्हणजे आयुष्याचं विरहगीत।”
“दुःख म्हणजे न ओळखलेलं प्रेम।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण साथ।”
“दुःख म्हणजे हृदयाचा थकवा।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण क्षण।”
“दुःख म्हणजे न दिसणारी जखम।”
“दुःख म्हणजे आयुष्यभराचं मौन।”
“दुःख म्हणजे सोडून गेलेल्या आठवणींची सावली।”
“दुःख म्हणजे हसऱ्या चेहऱ्यामागचं काळं ढग।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण स्वप्नांचा पाऊस।”
“दुःख म्हणजे न उमजलेलं हृदय।”
“दुःख म्हणजे आयुष्याचा हरवलेला आनंद।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण राहिलेला श्वास।”
“दुःख म्हणजे जगण्याचं एकटेपण।”
“दुःख म्हणजे उमलण्याआधी कोमेजलेलं फूल।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण राहिलेली कहाणी।”
“दुःख म्हणजे हृदयाचं जडपण।”
“दुःख म्हणजे विरहाच्या आठवणींची चादर।”
“दुःख म्हणजे उमलू न शकलेला आनंद।”
“दुःख म्हणजे न समजलेलं मौन।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण आयुष्याचं गाणं।”
“दुःख म्हणजे हरवलेलं सुख।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण स्वप्नांचं दार।”
“दुःख म्हणजे जगण्याचं ओझं।”
“दुःख म्हणजे आयुष्यभराचं रिकामेपण।”
“दुःख म्हणजे न संपणारं मौन।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण राहिलेलं जगणं।”
“दुःख म्हणजे डोळ्यांतलं न दिसणारं पाणी।”
“दुःख म्हणजे काळजातलं न सुटणारं गाठोडं।”
“दुःख म्हणजे उमलण्याआधी गळून पडलेलं फूल।”
“दुःख म्हणजे आयुष्यभराचं थकलेपण।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण राहिलेलं प्रेमगीत।”
“दुःख म्हणजे मनातली कायमची जखम।”
“दुःख म्हणजे जगण्याचा न उमजलेला अर्थ।”
“दुःख म्हणजे मनातलं रडणं,
जे बाहेर कधीच दिसत नाही।”
“दुःख म्हणजे सोडून गेलेलं जग,
ज्यात परतण्याची आशा नसते।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण नातं,
जे आठवणीत कायम सलतं।”
“दुःख म्हणजे विरहाच्या आठवणींचा पाऊस।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण राहिलेलं प्रेमपत्र।”
“दुःख म्हणजे न बोललेले शब्द,
जे आयुष्यभर मन कुरतडतात।”
“दुःख म्हणजे शांततेत दडवलेला आक्रोश।”
“दुःख म्हणजे मनातील जखम,
ज्यावर कुठलंच मलम लागत नाही।”
“दुःख म्हणजे उमलण्याआधी कोमेजलेली स्वप्नं।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण स्वप्नांचं ओझं।”
“दुःख म्हणजे डोळ्यांत दडलेली वेदना।”
“दुःख म्हणजे न परतणाऱ्या वेळेचं दु:ख।”
“दुःख म्हणजे एकटेपणाची रात्र,
जी कधी संपतच नाही।”
“दुःख म्हणजे न सांगितलेलं प्रेम।”
“दुःख म्हणजे हृदयाची अधुरी कबुली।”
“दुःख म्हणजे सोबत असूनही जाणवलेलं अंतर।”
“दुःख म्हणजे गमावलेली मैत्री।”
“दुःख म्हणजे तुटलेली आस।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण साथ,
जी आयुष्यभर बोचत राहते।”
“दुःख म्हणजे उमलू न शकलेलं हास्य।”
“दुःख म्हणजे हरवलेलं बालपण।”
“दुःख म्हणजे विरहाच्या ओझ्याखाली दबलेलं मन।”
“दुःख म्हणजे शांत चेहऱ्यावर उमटलेलं मौन।”
“दुःख म्हणजे न भेटणाऱ्या डोळ्यांची आस।”
“दुःख म्हणजे रिकाम्या घराचं एकटेपण।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण झालेलं हसू।”
“दुःख म्हणजे आयुष्यभर टिकणारी प्रतीक्षा।”
“दुःख म्हणजे न फुललेली स्वप्नं।”
“दुःख म्हणजे मनाचा तुटलेला काच।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण जगण्याचा श्वास।”
“दुःख म्हणजे डोळ्यांत न दिसणारं वादळ।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण झालेलं गाणं।”
“दुःख म्हणजे विरहाची सावली,
जी कधीही दूर जात नाही।”
“दुःख म्हणजे उमलण्याआधी तुटलेलं हृदय।”
“दुःख म्हणजे गप्प बसलेली स्वप्नं।”
“दुःख म्हणजे रिकाम्या हातांनी परतलेलं आयुष्य।”
“दुःख म्हणजे सोडून गेलेली ओळख।”
“दुःख म्हणजे न मिळालेला आधार।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण राहिलेली कहाणी।”
“दुःख म्हणजे हरवलेलं हास्य,
जे पुन्हा उमलत नाही।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण झालेली प्रार्थना।”
“दुःख म्हणजे रडूनही न हलकं होणारं मन।”
“दुःख म्हणजे सोबत असूनही न उमजलेली साथ।”
“दुःख म्हणजे उमलण्याआधी गळून पडलेली आशा।”
“दुःख म्हणजे विसरण्याचा अपयशी प्रयत्न।”
“दुःख म्हणजे जगण्याचं अधुरं पान।”
“दुःख म्हणजे निसटलेला हात,
ज्याची पकड पुन्हा मिळत नाही।”
“दुःख म्हणजे एकटेपणाची कैद।”
“दुःख म्हणजे आठवणींचं ओझं।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण राहिलेलं सुख।”
“दुःख म्हणजे न बोलता निघून गेलेली माणसं।”
“दुःख म्हणजे मनातलं थकलेपण।”
“दुःख म्हणजे आयुष्यभराचं मौन।”
“दुःख म्हणजे विरहाचं गाठोडं।”
“दुःख म्हणजे आयुष्याचा हरवलेला आनंद।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण झालेल्या अपेक्षा।”
“दुःख म्हणजे आठवणींच्या सावलीत हरवलेलं मन।”
“दुःख म्हणजे न मिळालेलं जगणं।”
“दुःख म्हणजे तुटलेली आशा।”
“दुःख म्हणजे न मिळालेला हात।”
“दुःख म्हणजे विसरण्याच्या प्रयत्नांत जिवंत झालेल्या आठवणी।”
“दुःख म्हणजे उमलण्याआधी करपलेलं प्रेम।”
“दुःख म्हणजे डोळ्यांत दडलं मौन।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण झालेला प्रवास।”
“दुःख म्हणजे विरहाच्या जखमा,
ज्या कधीच भरून येत नाहीत।”
“दुःख म्हणजे हरवलेली वेळ,
जिची किंमत उशिरा कळते।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण झालेलं प्रेमगीत।”
“दुःख म्हणजे काळजातलं शून्य।”
“दुःख म्हणजे जगण्याचा न उमजलेला अर्थ।”
“दुःख म्हणजे आयुष्यभराचं ओझं।”
“दुःख म्हणजे शांत चेहऱ्यामागे उमटलेला आक्रोश।”
“दुःख म्हणजे रिकामं झालेलं मन।”
“दुःख म्हणजे उमलण्याआधी तुटलेली स्वप्नं।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण झालेल्या कबुल्या।”
“दुःख म्हणजे आयुष्याचा विरहगीत।”
“दुःख म्हणजे जपलेलं मौन।”
“दुःख म्हणजे आयुष्याचं हरवलेलं गाणं।”
“दुःख म्हणजे आठवणींचं दडलेलं गाठोडं।”
“दुःख म्हणजे आयुष्यभराची प्रतीक्षा।”
“दुःख म्हणजे हृदयाचं थकलेपण।”
“दुःख म्हणजे जगण्याचं अधुरं स्वप्न।”
“दुःख म्हणजे हरवलेला चेहरा,
जो डोळ्यासमोरून हटत नाही।”
“दुःख म्हणजे न संपणारं विरहाचं ओझं।”
“दुःख म्हणजे न दिसणाऱ्या अश्रूंनी भरलेलं आयुष्य।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण झालेलं सुख।”
“दुःख म्हणजे न सापडलेलं समाधान।”
“दुःख म्हणजे एकाकीपणाचं सावट।”
“दुःख म्हणजे रिकाम्या मनाचा आवाज।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण झालेली भेट।”
“दुःख म्हणजे विरहाचं सावलीत हरवलेलं आयुष्य।”
“दुःख म्हणजे अपूर्ण राहिलेलं गाणं।”
“दुःख म्हणजे आयुष्याचं अधुरं पान।”
“दुःख म्हणजे आठवणींचं न संपणारं ओझं।”
“दुःख म्हणजे हरवलेलं हसू।”
आपलं मन ज्याच्यामुळे दुखेल,
अश्या लोकांच्या जास्त जवळ जायचं नाही.
एकट तर एक……….
पण खोट्या लोकांना आयुष्यात महत्व द्यायच नाही
अनुभवाने एक गोष्ट शिकवली,
कोणी कुणाचं नसतं सगळे स्वार्थासाठी गोड बोलत असतात.
